Анатоль Аляксандравіч Жук – таленавіты паэт і празаік, самабытны акцёр – нарадзіўся ў в. Ярэмічы Карэліцкага раёна Гродзенскай вобласці ў сялянскай сям’і. У 1966 г. скончыў сярэднюю школу і паступіў на акцёрскае аддзяленне Беларускага дзяржаўнага тэатральна-мастацкага інстытута (курс В. П. Рэдліх). У 1970 г. з яго выпускнікоў у Бабруйску быў створаны Магілёўскі абласны тэатр драмы і камедыі, дзе А. Жук працаваў да 1975 г. Ён выконваў ролі камедыйнага і вострахарактарнага плана. Найбольш папулярныя – Несцерка (аднайменная п’еса В. Вольскага), Бранябойны (“Злыдзень” А. Петрашкевіча), Нік-Нік (“Нік-Нік” А. Бурсана і Г. Панко) і інш. У 1975 г. артыста запрасілі ў Мінск, у Беларускі рэспубліканскі тэатр юнага гледача, на сцэне якога ён сыграў шмат роляў. Значная месца сярод іх займалі казачныя персанажы – Тыгр (“Як выкралі Сафі” В. Белшавіцы), Каваль (“Рыгорка – ясная зорка” А. Вярцінскага), Білі Бонс (“Востраў скарбаў” паводле Р. Стывенсана), Міхель Галандзец (“Петэр Мунк і яго каменнае сэрца” паводле В. Гаўфа), Шэрыф Кэндзі (“Галасы травы” Т. Кэпата), Візір (“Чароўная гісторыя пра джынаў, удачлівага Аладзіна і прынцэсу Будур” У. Граўцова і М. Абрамава), Д’ябал і Цар возера (“Старадаўняя казка” і “Ноч на Івана Купалу” Ю. Куліка) і інш. Актыўнасць жыццёвай пазіцыі характарызуе створаныя артыстам вобразы мужных, валявых людзей у спектаклях паводле беларускіх і рускіх аўтараў. Сярод іх – Заслонаў (“Паядынак” М. Матукоўскага), Чалавек у чорным (“Выбар” А. Дударава), Міканор (“Подых навальніцы” паводле І. Мележа), Жухрай (“Як гартавалася сталь” паводле М. Астроўскага), Сцяпан Рабінін (“Юнацтва бацькоў” Б. Гарбатава) і інш. Бліскуча выконваў ролі ў п’есах замежных драматургаў – Фабіяна (“Дванаццатая ноч” У. Шэкспіра), Мудзафера (“Шчаслівыя жабракі” К. Гоцы), графа Дарынкура (“Маленькі лорд Фаўнтлерой” паводле Ф. Бернет) і інш. Выразная мастацкая індывідуальнасць акцёра праявілася ў тэлевізійных пастаноўках “Тайная вячэра” (“Наш актыў”) У. Траццякова, “Вочы ў вочы” Я. Сіпакова, “Зямлі яшчэ баліць” П. Панчанкі, “Варшаўскі шлях” А. Куляшова. Акцёр зняўся ў тэлефільмах “Новая зямля” (1982) паводле Я. Коласа, “Мая справа цялячая” (1998) паводле К. Чорнага, “Сівая легенда” (1991) паводле У. Караткевіча; у мастацкіх кінакарцінах “Пушча” (1987), “Маці ўрагану” (1990), “Душа мая Марыя” (1993). Напісаў сцэнарыі да кінафільмаў “Зязюльчыны дзеці” (1990), “Кадэт” (2009, разам з В. Бялько і Я. Амельчанкам).

Літаратурнай дзейнасцю А. Жук займаўся з 1985 г. У гэтым годзе яго першае апавяданне “Пажар” было надрукавана ў часопісе “Беларусь”. Аповесці і апавяданні змяшчаліся таксама ў газеце “Чырвоная змена”, часопісах “Полымя”, “Крыніца”, “Маладосць”. У іх пісьменнік адлюстроўваў сялянскае жыццё, чалавека ў надзвычайных абставінах. Характэрная рыса творчасці А. Жука – дынамічнасць сюжэта, арганічнасць і насычанасць дыялогу. У 1991 г. з’явілася першая кніга пісьменніка “Помста матылькоў”. У 1993 г. ён стаў членам Саюза пісьменнікаў Беларусі. У гэтым жа годзе выдадзены зборнік прозы “Пагаварыць трэба” (1993), пазней – “Дзённае паляванне на месяц” (2002), кніга вершаў “Туга” (2007), раман “Бульвар” (2009).

Для А. Жука, чалавека рознабаковага таленту і шырокага творчага дыяпазону, галоўным прызваннем была акцёрская дзейнасць. Экспрэсіўнасць і тэмперамент, абаяльнасць і ўнутраны такт, падкрэсленая міміка і асаблівы пластычны малюнак праяўляліся ў кожным створаным на сцэне вобразе. У 1980 г. А. Жук атрымаў прэмію Ленінскага камсамола Беларусі за выкананне ролі Важака ў спектаклі “Бэмбі ” паводле Ф. Зальтэна; у 1997 г. быў удастоены звання заслужанага артыста Беларусі.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2024 г.