Дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага (ВКЛ) Бенядзікт Павел Сапега належаў да старэйшай чарэйска-ружанскай лініі славутага магнацкага роду Сапегаў. Ён быў сынам гетмана вялікага літоўскага і ваяводы віленскага Паўла Яна і Ганны Барбары з Копцяў. У 1657 г. паступіў у езуіцкі калегіум у г. Грац (Аўстрыя), з 1661 г. працягваў адукацыю ў Лёвенскім універсітэце (Іспанскія Нідэрланды). Будучы студэнтам шмат падарожнічаў па Заходняй Еўропе. У 1663–1665 гг. Б.П. Сапега – падстолі літоўскі. Пачынаючы з 1664 г. ён некалькі разоў выбіраўся паслом на сеймы. У маі 1665 г. атрымаў ад бацькі гусарскую харугву ў войску ВКЛ, пазней – казацкую. Пасля смерці Паўла Яна Сапегі распачаў самастойную грамадскую і палітычную дзейнасць і ў хуткім часе стаў займаць самыя высокія пасады ў ВКЛ: стольнік (1665–1670), крайчы ў 1670 г., падскарбі надворны (1670–1676), падскарбі вялікі (1676–1703), староста слонімскі (ці аршанскі, 1675–1676), ашмянскі (1692–1699 і 1706–1707). На сейме 1674 г. Бенядзікт Павел быў маршалкам і садзейнічаў выбранню на трон Яна III Сабескага. Кароль, каб супрацьдзейнічаць магутнаму магнацкаму роду Пацаў, узвысіў Сапегаў. Аднак яны, умацаваўшыся на вышэйшых дзяржаўных пасадах, выступілі супраць яго. У гэты час пашырылася незадаволенасць усеўладствам і злоўжываннямі Сапегаў. У 1696 г. супраць іх пачалася адкрытая барацьба большай часткі магнатаў і шляхты ВКЛ , якая ў 1700 г. набыла характар грамадзянскай вайны. Бенядзікт Павел Сапега імкнуўся ліквідаваць рух сваіх праціўнікаў («рэспубліканцаў»). 15 кастрычніка 1700 г. на чале невялікіх сіл рэгулярнай арміі і шасці харугваў сваіх прыхільнікаў ён атакаваў пад Ашмянамі рэспубліканскае войска і разбіў яго. 18 лістапада таго ж года ў рашучай бітве пад Алькенікамі (на поўдні ад Вільні) Сапегі пацярпелі паражэнне. Многія прадстаўнікі роду былі пазбаўлены пасад, некаторыя з іх пакінулі краіну, у тым ліку і Б.П. Сапега. Паранены, праз Вільню і Біржы, ён уцёк у Курляндыю. У сакавіку 1702 г. перайшоў на бок шведскага караля Карла ХІІ і падтрымаў яго ў вайне з Польшчай. У 1704 г. удзельнічаў у Варшаўскай канфэдэрацыі, дзе было абвешчана аб звяржэнні караля Аўгуста ІІ Моцнага. Польскі трон заняў Станіслаў Ляшчынскі, які ў 1705 г. вярнуў Б.П. Сапегу пасаду падскарбія вялікага. З войскамі караля ён удзельнічаў у паходзе ў Літву (1706 г.), потым у маршы шведскай арміі ў Саксонію. 12 жніўня 1707 г. Б.П. Сапега памёр у Берліне. Быў пахаваны ў маёнтку Сямяцічы Падляшскага ваяводства.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2018 г.