Унікальным узорам дэкаратыўна-манументальнага мастацтва барока і ракако, а таксама позняга класіцызму з’яўляецца Кафедральны касцёл Святога Францішка Ксаверыя (неафіцыйная назва Фарны касцёл), што будаваўся на працягу XVII–XVIII стст. Раней ён быў езуіцкім, потым фарным, зараз мае статус кафедральнага. Храм асвячоны ў 1701 г. у гонар святога Францішка Ксаверыя – патрона езуітаў. У 1725 г. на вежу-званіцу касцёла перанесены з вежы калегіума гадзіннік – адзін з самых старажытных гадзіннікаў у Еўропе, што працуе. Шэдэўр беларускага барока на працягу многіх гадоў з’яўляўся адной з галоўных рэзідэнцый езуітаў ВКЛ. Пышны і ўрачысты інтэр’ер насычаны архітэктурнай пластыкай (пілястры, тонкая прафіліроўка, ажурнае спляценне крыжовых скляпенняў і падпружных арак). Падлога выкладзена шведскім каменем. Нефы распісаны фрэскамі другой палавіны XVIII ст. У касцёле – 13 алтароў у стылях барока і ракако. Дамінантай з’яўляецца галоўны алтар (вышыня 21 м). Ён зроблены ў 1736 г. з таніраванага пад мармур дрэва ў стылі позняга барока, мае чатырох’ярусную кампазіцыю з мноствам карынфскага ордэра калон і пілястраў, раскрапаваны антамблементамі, упрыгожаны накладной разьбой, скульптурнымі выявамі апосталаў, евангелістаў. Авальнае акно над галоўным алтаром у прэсбітэрыі паўтарае афармленне светлавога праёма над алтаром сабора Святога Пятра ў Рыме. Рэстаўрацыйныя работы ў храме праводзіліся ў канцы XVIII, сярэдзіне і канцы XIX, пачатку XX ст.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2014 г.