Дата рождения:
18.02.1903 Заграддзе, былая в., Жлобінскі раён, Гомельская вобласць
Дата смерти:
02.12.1967
Краткая справка:
дзяржаўны дзеяч БССР, генерал-маёр, адзін з арганізатараў і кіраўнікоў партызанскага руху на Беларусі ў Вялікую Айчынную вайну, Герой Савецкага Саюза (1942), узнагароджаны пяццю ордэнамі Леніна, ордэнам Чырвонага Сцяга, двума ордэнамі Айчыннай вайны І-й ступені, ордэнам Працоўнага Чырвонага Сцяга, медалямі
Имена на других языках:
Козлов Василий Иванович (русский);
2429 символов
Справка
Васіль Іванавіч Казлоў нарадзіўся ў вёсцы Заграддзе Жлобінскага раёна Гомельскай вобласці. У 1919–1925 гг. працаваў слесарам дэпо станцыі Жлобін. З 1925 г. служыў у Віцебску ў 5-м чыгуначным палку. У 1929–1933 гг. вучыўся ў Камуністычным універсітэце імя У.І. Леніна ў Мінску. Пасля яго заканчэння быў інструктарам райвыканкама, партыйным арганізатарам калгасаў у Жлобінскім і Чэрвеньскім раёнах, дырэктарам Старобінскай МТС, першым сакратаром Старобінскага райкама Кампартыі Беларусі. З 1940 г. Васіль Іванавіч Казлоў – намеснік старшыні Савета Народных Камісараў Беларускай ССР. З красавіка 1941 г. – другі сакратар Мінскага абкама КП(б)Б.
З пачаткам Вялікай Айчыннай вайны В.І. Казлоў стаў упаўнаважаным Цэнтральнага Камітэта Кампартыі Беларусі па арганізацыі партызанскага руху. У ліпені 1941 г. з групай партыйных работнікаў перайшоў лінію фронту, быў першым сакратаром Мінскага падпольнага абкама КП(б)Б. Пад кіраўніцтвам В.І. Казлова 7 лістапада 1941 г. партызаны разграмілі буйны нямецкі гарнізон у Любані, у сакавіку-красавіку 1942 г. правялі рэйд па тэрыторыі Мінскай, Палескай і Пінскай абласцей. У сакавіку 1942 г. Васіль Казлоў стаў камандзірам Мінскага партызанскага злучэння.
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 1 верасня 1942 г. Васілю Іванавічу Казлову было прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медаля «Залатая Зорка».
З верасня 1942 г. В.І. Казлоў знаходзіўся ў Маскве, працаваў у Цэнтральным штабе партызанскага руху. У ліпені 1943 г. вярнуўся ў Беларусь і зноў узначаліў Мінскае партызанскае злучэнне, якім кіраваў да вызвалення вобласці ў ліпені 1944 г. Пастановай Савета Народных Камісараў СССР ад 16 верасня 1943 г. Васілю Іванавічу Казлову было прысвоена воінскае званне «генерал-маёр».
З ліпеня 1944 г. па студзень 1948 г. В.І. Казлоў быў першым сакратаром Мінскага абкама і гаркама партыі, са студзеня 1948 г. – Старшыня Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР і намеснік Старшыні Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР.
Васіль Іванавіч Казлоў узнагароджаны пяццю ордэнамі Леніна, ордэнам Чырвонага Сцяга, двума ордэнамі Айчыннай вайны І-й ступені, ордэнам Працоўнага Чырвонага Сцяга, медалямі.
Імя В.І. Казлова носяць вуліцы ў Мінску, Жлобіне, Салігорску. У Мінску на доме, у якім ён жыў, і на вуліцы, якая носіць яго імя, устаноўлены мемарыяльныя дошкі. Яго імем названы Мінскі электратэхнічны завод.
Пераклад 2020 г. матэрыялаў інтэрнэт-праекта «Герои страны».
