Анатоль Дзянісавіч Гатоўчык нарадзіўся ў вёсцы Варанева Крычаўскага раёна (з 1979 г. у межах Крычава) Магілёўскай вобласці ў сям’і калгаснікаў. Скончыў сярэднюю школу, затым Крычаўскае тэхнічнае вучылішча № 5. У 1956–1958 гг. праходзіў тэрміновую службу ў Савецкай Арміі. Пасля дэмабілізацыі паступіў у Беларускую сельскагаспадарчую акадэмію ў Горках, але па сямейных абставінах быў вымушаны пакінуць вучобу. Працаваў падсобным рабочым, затым машыністам пнеўмакамерных помпаў Крычаўскага цэментна-шыфернага камбіната. Скончыў курсы па падрыхтоўцы машыністаў вярчальных печаў і пасля паспяховай здачы экзаменаў стаў працаваць на адной з іх. У 1966 г. завочна скончыў Мінскі індустрыяльны тэхнікум будаўнічых матэрыялаў. У кароткі тэрмін Анатоль Гатоўчык стаў адным з лепшых абпальшчыкаў прадпрыемства. У перыяд восьмай пяцігодкі і ў наступныя гады брыгада Гатоўчыка перавыконвала зменныя заданні пры высокай якасці прадукцыі, дамагалася выканання прынятых сацыялістычных абавязацельстваў па забеспячэнні рытмічнай і высокапрадукцыйнай працы, эканомнаму расходаванню паліва. За поспехі ў выкананні заданняў пяцігадовага плана ў 1971 г. А.Д. Гатоўчык быў узнагароджаны ордэнам Працоўнага Чырвонага Сцяга. У перыяд дзявятай пяцігодкі брыгадзір давёў пагадзінную выпрацоўку печы да 51 тоны клінкеру, на тону больш за яе праектную магутнасць, пры гэтым дадатак за змену складаў 8 тон высокаякаснай прадукцыі.

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 9 красавіка 1975 г. за праяўленую працоўную доблесць у выкананні заданняў дзявятай пяцігодкі і дасягненне высокіх тэхніка-эканамічных паказчыкаў у працы Анатолю Дзянісавічу Гатоўчыку было прысвоена званне Героя Сацыялістычнай Працы з уручэннем ордэна Леніна і залатога медаля “Серп і Молат”.

Анатоль Дзянісавіч унёс нямала рацыяналізатарскіх прапаноў, быў аўтарам шэрага ўдасканаленняў, якія палегчылі працу рабочых. Ударна працаваў да выхаду на заслужаны адпачынак у 1990 г. Выбіраўся дэпутатам мясцовых органаў улады. Узнагароджаны ордэнамі Леніна, Працоўнага Чырвонага Сцяга, медалямі, адзначаны Ганаровай граматай Вярхоўнага Савета Беларускай ССР (1983).

Пераклад 2021 г. матэрыялаў інтэрнэт-праекта “Герои страны”.