Адным са старэйшых у Беларусі заалагічных паркаў з'яўляецца Гродзенскі, які перажыў перыяды ўздыму і заняпаду. Заснаваны на сродкі гарадскога таварыства аматараў прыроды ў 1927 г. Ініцыятарам яго стварэння стаў прыродазнавец, выкладчык біялогіі мясцовай гімназіі Я. Каханоўскі. Менавіта па яго ініцыятыве ў 1926 г. у паўночна-ўсходняй частцы гарадскога парку, які прымыкаў да будынка гімназіі, закладзены навучальны батанічны сад. На плошчы 0,3 га былі разбіты градкі і клумбы з раслінамі, падборка і вырошчванне якіх ажыццяўляліся ў адпаведнасці з вучэбнай праграмай гімназіі. У першы год існавання ў батанічным садзе расло 309 відаў раслін, дрэў, кустоў. У 1928 г. іх налічвалася больш за 800. Расліны даглядалі навучэнцы – члены гуртка аматараў прыроды. У 1927–1928 навучальным годзе для паглыблення ведаў гімназістаў па заалогіі пры батанічным садзе былі адкрыты два новыя аддзелы. Дзейнасць першага мела вытворчы кірунак – вырошчванне тутавага шаўкапрада. Другі аддзел (заалагічны) займаўся ўтрыманнем звяроў і птушак, клеткі з якімі размяшчаліся паміж градкамі, парнікамі з раслінамі і ў памяшканні гімназіі. Першапачаткова ў ім налічвалася 17 відаў з мясцовай фауны. Пасля пашырэння сад стаў называцца біялагічным і яго актыўна наведвалі з вучэбна-пазнавальнай мэтай навучэнцы гарадскіх адукацыйных устаноў. Нягледзячы на цяжкасці, заалагічны аддзел развіваўся. Сюды дастаўляліся новыя віды жывёл. Неўзабаве аддзел перарос свае магчымасці, не хапала тэрыторыі і сродкаў на яго ўтрыманне. Тады Я. Каханоўскі задумаў стварыць на яго базе гарадскі заапарк. У верасні 1929 г. па рашэнні гарадскіх улад заалагічнаму аддзелу перададзена тэрыторыя былога велатрэка і грашовыя сродкі для рамонту агароджы і перамяшчэння жывёл. Да 1936 г. у заапарку налічвалася каля 400 экспанатаў, сярод якіх былі такія рэдкія звяры, як леў, леапард, мядзведзь, зубр і інш. Сродкі на ўтрыманне заапарка выдзяляліся таварыствам аматараў прыроды, але іх часта не хапала і даводзілася звяртацца за дапамогай да гарадскіх улад. У 1937 г. гарадская рада дала згоду на набыццё ўчастка зямлі каля 0, 4 га для заапарка. Уз'яднанне Заходняй Беларусі з БССР восенню 1939 г. стала новым штуршком у гісторыі Гродзенскага заапарка. Ён быў прызнаны дзяржаўным і перайшоў на поўнае ўтрыманне гарадскога бюджэту. Хутка расла колькасць наведвальнікаў, папаўнялася калекцыя. Заапарк стаў адным з цэнтраў культурна-асветніцкай работы горада. У час Вялікай Айчыннай вайны ён панёс значныя страты, быў разрабаваны і спустошаны. Найбольш каштоўныя і рэдкія віды звяроў і птушак вывезены ў Германію, астатнія знішчаны. Лепшыя будынкі падарваны. Засталіся толькі некаторыя, у якіх жылі людзі, пазбаўленыя вайной прытулку. У ліпені 1944 г., пасля вызвалення горада ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў, заапарка ў Гродне фактычна не было. У 1944 г. прынята рашэнне аб аднаўленні ўстановы. Узначаліў заапарк былы старэйшы наглядчык Б. Жыромскі. У 1945 г. калекцыя складалася з пяці жывёл – двух аслоў, двух аленяў і аднаго паўліна. У 1946 г. дырэктарам стаў А. Ганусевіч. З яго прыходам пачалося правядзенне паўнацэнных аднаўленчых работ: пасаджана 150 елак, расчышчаны дарожкі, праведзена абрэзка дрэў, адноўлены вадаправод і энергазабеспячэнне, тэрыторыя была абнесена плотам. Яшчэ вяліся рамонтныя работы, а ў заапарк сталі паступаць новыя экспанаты. На дапамогу прыйшлі калектывы іншых заапаркаў краіны і Савецкага Саюза. Да канца 1946 г. у калекцыю Гродзенскага заапарка ўваходзілі: бурыя мядзведзі, лісы, ваўкі, янотападобны сабака, алені, каза, трусы, дзікі аўстралійскі сабака, барсук, дзікі кабан, вярблюд, філін, курапаткі, паўлін і інш. Вынікам аднаўленчых работ стала адкрыццё заапарка. Першых наведвальнікаў ён прыняў 28 верасня 1946 г. У 1952 г. налічвалася 63 віды звяроў і птушак (283 экзэмпляры). Пры заапарку створаны перасоўны філіял звяроў, гурток юннатаў, было арганізавана катанне на поні, усталяваны радыёвузел для чытання лекцый наведвальнікам. Перасоўны філіял паказваў рэдкіх звяроў, птушак і паўзуноў у розных абласцях краіны. У 1955 г. з В'етнама ў заапарк упершыню паступіў індыйскі слон. Разам са сланом былі прывезены і два кітайскія алігатары. У 1960 г. калекцыя складалася са 101 віду жывёл, у 1972 г. перавысіла 215 відаў, а ў 1989 г. дасягнула 326. У пачатку 1990 гг. заапарк сутыкнуўся з вялікімі цяжкасцямі: старыя будынкі трухлелі, сучасныя памяшканні для ўтрымання жывёл не будаваліся. З распадам Савецкага Саюза супрацоўніцтва паміж заапаркамі было парушана, што прывяло да страты магчымасці набыцця новых звяроў. Сучасны этап развіцця Гродзенскага заапарка пачаўся ў 2002 г. з рашэння аб яго рэканструкцыі. Плошча заапарка павялічылася на 1,9 га і склала 5,35 га. Да 2008 г. былі пабудаваны і ўведзены ў эксплуатацыю: мядзведнік, памяшканні для дробных драпежных млекакормячых, вальеры для горных капытных жывёл, драпежных птушак, ваўкоў, рысяў. У 2014 г. налічвалася 303 віды звяроў і птушак, сярод іх кітайскі алігатар, амурскі тыгр, персідскі леапард, гімалайскі мядзведзь, алень Давіда, барыбал, блакітны гну, гамадрыл, лапундзер, даўрскі журавель, ружовы фламінга, чорны какаду, страус, парагвайская анаконда, тыгровы пітон і інш. Экспануюцца рэдкія жывёлы, занесеныя ў Чырвоную кнігу Міжнароднага саюза аховы прыроды.

Сёння Гродзенскі заапарк па сваіх кірунках дзейнасці адзін са значных навуковых і культурна-асветных цэнтраў. Пры ім працуюць гурток юннатаў, кантактная пляцоўка «Бабушкин дворик». У 2009 г. ДУК «Гродзенскі заалагічны парк» прыняты ў правадзейныя члены Еўраазіяцкай рэгіянальнай асацыяцыі заапаркаў і акварыумаў.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2018 г.