Да помніка архітэктуры класіцызму належыць Міхайлаўскі кафедральны сабор у Лідзе. Ён будаваўся ў 1797–1825 гг. як касцёл пры кляштары піяраў, які быў закрыты ў 1832 г., а ў будынках размясцілася свецкае дваранскае вучылішча. Храм моцна пацярпеў у час пажару ў 1842 г. Аднаўленне працягвалася больш за 20 гадоў. У 1863 г. перароблены пад праваслаўную царкву. У 1960-я гг. будынак выкарыстоўваўся як планетарый. З 1996 г. стаў праваслаўным кафедральным саборам.

Храм-ратонда накрыты паўсферычным купалам з васьмігранным ліхтаром. Да асноўнага круглага ў плане аб’ёму прылягаюць больш нізкія прамавугольныя ў плане аб’ёмы. Па восі ўсход – захад далучаюцца больш нізкія прамавугольныя прытвор з чатырохкалонным порцікам на галоўным фасадзе і двухпавярховыя сакрысціі, з поўдня і поўначы – невялікія рызаліты. У афармленні фасадаў і інтэр’ера выкарыстаны дарычны ордэр. Порцік і рызаліты завершаны трохвугольнымі франтонамі. Сцены прарэзаны высокімі прамавугольнымі аконнымі праёмамі. Унутры па перыметры залы размешчаны восем пар дарычных калон, якія нясуць спрошчаны антамблемент. Па папярочнай восі храма – бакавыя ўваходныя парталы. Столь размалявана ў тэхніцы грызайль з імітацыяй кесонаў і разетак. Пры ўваходзе знаходзіцца мемарыяльная пліта з партрэтным медальёнам і надпісам. Побач з храмам размешчаны аднапавярховы мураваны кляштарны корпус і званіца.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2020 г.