Мужны сын армянскага народа, Маршал Савецкага Саюза, Двойчы Герой Савецкага Саюза Іван Хрыстафоравіч Баграмян унёс значны ўклад у вызваленне Беларусі ў час Вялікай Айчыннай вайны. Яго вылучалі шматгранны палкаводчы талент, здольнасць глыбока прааналізаваць абставіны, выбраць напрамак галоўнага ўдару, уменне абъектыўна ўлічваць баявыя магчымасці сваіх войск і на гэтай аснове прымаць неардынарныя, смелыя рашэнні.
Нарадзіўся будучы палкаводзец у г. Елізаветполь (цяпер г. Гянджа, Азербайджан) у сям'і работніка чыгункі. Усё сваё жыццё ён прысвяціў ваеннай службе: у 1915 г. быў прызваны ў царскую армію, у 1917 г. скончыў школу прапаршчыкаў, удзельнічаў у Першай сусветнай і Грамадзянскай войнах, у 1920 г. дабравольна ўступіў у рады Чырвонай Арміі. І. Баграмян скончыў курсы ўдасканалення камсаставу кавалерыі (1925), курсы ўдасканалення вышэйшага начсаставу (1931), Ваенную акадэмію імя М.В. Фрунзэ (1934). Пасля заканчэння Ваеннай акадэміі Генштаба (1938) працаваў там старэйшым выкладчыкам. Яшчэ да пачатку Вялікай Айчыннай вайны Іван Хрыстафоравіч займаў камандныя пасады і адносіўся да тых нямногіх военачальнікаў, якія атрымалі грунтоўную ваенную адукацыю і маглі добра спалучаць вопыт каманднай і штабной работы.
У пачатку Вялікай Айчыннай вайны І.Х. Баграмян атрымаў пасаду начальніка аператыўнага аддзела – намесніка начальніка штаба Паўднёва-Заходняга фронту. Высокі аператыўна-стратэгічны вопыт, грунтоўнасць падыходу да рашэння важнейшых задач, праніклівы розум і аналітычныя здольнасці дапамаглі І. Баграмяну добра выконваць абавязкі гэтай надзвычай складанай пасады: планаваць ваенныя дзеянні і аперацыі, даводзіць да падначаленых баявыя задачы, рыхтаваць данясенні ў вышэйстаячы штаб, інфармаваць суседзей аб сваіх рашэннях, адказваць за ўсе напрамкі дзейнасці вайсковага жыцця. Менавіта на гэтай пасадзе Іван Хрыстафоравіч унёс значны ўклад у планаванне і арганізацыю самай буйной у першыя дні вайны танкавай бітвы ў раёне Дубна, Роўна, Луцка (Украіна), удзельнічаў у правядзенні Кіеўскай абарончай аперацыі, за што атрымаў званне генерал-маёра, планаванні і правядзеннні контрнаступлення пад Растовам, якое стала ўкладам у пераможнае завяршэнне Маскоўскай бітвы, падрыхтоўцы Елецкай аперацыі, у выніку якой былі створаны спрыяльныя ўмовы для контрнаступлення Чырвонай Арміі.
У жніўні 1941 г. І.Х. Баграмяну было прысвоена званне генерал-маёра, у снежні гэтага ж года – генерал-лейтэнанта. З ліпеня 1942 г. ён камандаваў 16-й арміяй Заходняга фронту, якая за паспяховыя баявыя дзеянні была пераўтворана ў 11-ю гвардзейскую, а Іван Хрыстафоравіч атрымаў званне генерал-палкоўніка. У час правядзення Арлоўскай і Бранскай наступальных аперацый (ліпень–верасень 1943 г.) 11-я гвардзейская армія нанесла моцны ўдар у фланг арлоўскай групоўкі праціўніка, удзельнічала ў штурме Болхава, фарсіраванні Дзясны, разгрому ворага на Бранскім плацдарме з выхадам да мяжы з Беларуссю. За час бесперапыннага наступлення армія прайшла каля 250 км, вызваліўшы ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў больш за 800 населеных пунктаў, а сам генерал-палкоўнік за ўмелае камандаванне быў вызваны ў Маскву, дзе Сталін абвясціў аб прызначэнні яго камандуючым войскамі 1-га Прыбалтыйскага фронту і прысваенні звання генерала арміі.
Іван Хрыстафоравіч набыў вялікі вопыт у падрыхтоўцы і правядзенні буйных наступальных аперацый: заўжды скрупулёзна і старана планаваў іх, імкнуўся ўлічваць магчымыя варыянты іх правядзення, знайсці найкарацейшыя шляхі да перамогі. Палкаводчы талент І.Х. Баграмяна праявіўся ў сур'ёзных практычных выніках. Пад яго камандаваннем войскі 1-га Прыбалтыйскага фронту паспяхова правялі Гарадоцкую аперацыю 1943 г., Віцебска-Аршанскую аперацыю 1944 г., якая праходзіла ў межах Беларускай стратэгічнай аперацыі 1944 г. (І.Х. Баграмян быў удастоены звання Героя Савецкага Саюза), Полацкую аперацыю 1944 г., Усходне-Прускую аперацыю 1945 г.. У складзе 3-га Беларускага фронту ўдзельнічаў у аперацыі па авалоданні г. Кёнігсберга (Германія), які лічыўся непрыступным басціёнам нямецкага духу.
Значны вопыт кіраўніцтва войскамі, набыты у час Вялікай Айчыннай вайны, даў Івану Хрыстафоравічу магчымасць плённа працаваць і ў пасляваенныя гады. Значны адрэзак часу ён быў камандуючым войскамі Прыбалтыйскай ваеннай акругі, з 1954 г. – галоўным інспектарам Міністэрства абароны, у 1955 г. прызначаны намеснікам міністра абароны, удастоены звання Маршала Савецкага Саюза. З 1956 г. – начальнік Ваеннай акадэміі Генштаба, з 1958 г. – намеснік міністра абароны, начальнік Тылу Узброеных Сіл СССР, з 1968 г. – у групе генеральных інспектараў Міністэрства абароны СССР. У 1977 г. за паслугі перад Радзімай і ў сувязі з 80-годдзем быў другі раз удастоены звання Героя Савецкага Саюза.
Іван Хрыстафоравіч Баграмян дасягнуў вяршынь ваеннай славы і стаў адным з выдатных палкаводцаў, скончыўшых перамогай Вялікую Айчынную вайну. Ён быў узнагароджаны 7 ордэнамі Леніна, ордэнам Кастрычніцкай рэвалюцыі, 3 ордэнамі Чырвонага Сцяга, 2 ордэнамі Суворава І ступені, ордэнам Кутузава І ступені, «За службу Радзіме ва Узброеных Сілах СССР» ІІІ ступені, медалямі, Ганаровай зброяй, замежнымі ордэнамі і медалямі.
І.Х. Баграмян з'яўляецца аўтарам кніг «Великая победа советского народа» (1970), «Так начиналась война» (1971), «Так шли мы к победе» (1977), «Мои воспоминания» (1980), «Боевая слава» (1981), «Великого народа сыновья» (1984, зборнік дакументальных нарысаў, прысвечаных Г.К. Жукаву, А.М. Васілеўскаму, К.К. Ракасоўскаму, Б.М. Шапашнікаву, С.К. Цімашэнку і інш.).
Матэрыял падрыхтаваны ў 2011 г.