Камандаванне Беларускага фронту (камандуючы генерал арміі К.К. Ракасоўскі) сканцэнтравала на Лоеўскім плацдарме моцную групоўку для нанясення галоўнага ўдару. Гомельска-Рэчыцкая наступальная аперацыя, якая пачалася раніцай 10 лістапада 1943 г., стала састаўной часткай бітвы за Дняпро. Пасля працяглай артылерыйскай падрыхтоўкі войскі левага крыла Беларускага фронту перайшлі ў наступленне. У ходзе баёў, пераадольваючы ўпартае супраціўленне ворага, стралковыя злучэнні трох армій (48 й, камандуючы генерал лейтэнант П.Л. Раманенка, 61 й – генерал лейтэнант П.А. Бялоў і 65 й – генерал лейтэнант П.І. Батаў) прарвалі нямецкую абарону і пачалі хутка прасоўвацца ў тыл праціўніка. 15 лістапада была перарэзана чыгунка Гомель – Калінкавічы, а праз тры дні вораг пакінуў Рэчыцу – буйны вузел камунікацый і важны апорны пункт праціўніка. Развіваючы поспех, войскі Беларускага фронту працягвалі наступленне, у выніку якога былі вызвалены гарадскія пасёлкі Васілевічы і Стрэшын, пры падтрымцы партызан – гарады Брагін і Хойнікі. У раёне Нова Быхава савецкія войскі фарсіравалі р. Бярэзіну (пры яе ўпадзенні ў Дняпро), захапілі плацдарм на поўдзень ад Жлобіна і 25 лістапада з трох бакоў падыйшлі да Гомеля. Пагроза акружэння прымусіла гітлераўцаў пачаць адступленне. 26 лістапада 1943 г. Гомель – важнейшы вузел чыгуначных дарог і магутны апорны пункт немцаў на Палескім кірунку – быў вызвалены. У выніку Гомельска Рэчыцкай аперацыі войскі Беларускага фронту прарвалі абарону праціўніка ў паласе шырынёй 100 км, прасунуліся на 130 км і стварылі пагрозу акружэння паўднёвага фланга групы армій «Цэнтр», парушылі таксама яе ўзаемадзеянне з групай армій «Поўдзень».

Матэрыял падрыхтаваны ў 2024 г.